چای خانه ی باغ پریان 

Chay Khane ye Bagh e Parian

بر پایه‌ی نمایشنامه‌ی: "مهرتقلبی"

 از کتاب نمایش درچین "بهرام بیضایی"

برگردان: داریوش آشوری

  کارگردان ، بازنویس ، سراینده و آراینده :   هرمزهدایت

   Director, Rewriter, Poet & Designer:  Hormoz Hedayat

تالارمولوی 1372 - 1373

آهنگساز: میترا بصیری

Composer: Mitra Basiri

سازها    Instrument

الیکا هدایت    پیانو

Piano   Elika Hedayat

حسین سیادتی   قره‌نی

Clarinet   Hoseyn Siadati

حسن خجسته   تنبک

Hasan Khojasteh   Drum

حمید گلی

Hamid Goli

امیرحسین سلیمانی

AmirHoseyn Soleymani

امیرحسین صدیق

AmirHoseyn Sedigh

وحید رزاقی

Vahid Razaghi

امیر زنگی

Amir Zangi

محمد مسلمی

Mohamad Moslemi

محمود تیموری

Mahmood Teymoori

محمد روحی

Mohmad Roohi

کاظم شیخ حسنی

Kazem SheykhHasani

محمد شکوهی خرم

Mohamad

ShokoohiKhorram

محمد رضا عطایی فر

MohamadReza AtaeiFard

سعید جهانشاهی

Saeid JahanShahi

علی رضا ترمان

AliReza Torman

محمد ابراهیم افشار

MohamadEbrahim Afshar

رامین افضلی

Ramin Afzali

مجید معین الدین

Majid Moeinedin

     مدرسه ی هنر و ادبیات صدا و سیما یک آموزشگاه هنری بود که کارگاه های بازیگری هم در کنار کلاس های موسیقی و طراحی و... برپا می کرد. نگارنده به پیشنهاد دوست هنرمندم رضا بابک به آنجا پیوستم. ساختارش به مدرسه های هنری کشورهای پیشرفته می مانست. هرچند تا آن زمان دست آورد درخور را به سر انجام آشکاری نرسانده بود. خوشبختانه در دنباله ی تلاش هایی که همکاران پیشین کرده بودند ما توانستیم آن کوشایی را به سر انجامی آشکار و نمایشی برسانیم که همانا اجرای پرشور و پر آوازه ی "چایخانه ی باغ پریان" بود.

     در کارگاه های بازیگری ما گستره ی گوناگونی از پایه های کار نمایشگری را همزمان می آموختیم که دست آوردش همین کار اپرت گونه ی آهنگین شد.

     پس از گذراندن بخشی از کارگاه های بازیگری که سخت کوشانه پیش میرفت، آغاز کردیم نمایش نامه های گوناگونی را در راستای درخور بودن و توان دریافت پروانه بیازماییم تا به این اپرای پکنی رسیدیم که در دل "نمایش در چین" "بهرام بیضایی" و با برگردان "داریوش آشوری" و با نام "مهر تقلبی" به چاپ رسیده بود. نگارنده آنرا دوباره نویسی کرد و چکامه هایی سازگار با آن سرود و در پی کوششی برای برگردان آن به گونه ای پارسی ناب و آهنگین، به سرانجام پایانی دست یافت.

     بماند که این کار با داستانی پر از چالش و تنش در تالار مولوی دانشگاه تهران به نمایش در آمد که در جای خود به این داستان پر فراز و نشیب هم خواهم پرداخت.

     دریافت (جوایز) این کار نیز از پس لرزه های تنش ها در امان نماند که داستان آن نیز در جای دیگر خواهد آمد.