شبیخون !

     آغازِ دهه‌یِ 60‌ همراه بود با شبیخونِ بی‌پروایِ گروهی که دستِ‌کم برایِ من بیگانه بودند، بر پیکرِ ساختارهایِ کاری و به‌ویژه فرهنگی به بهانه‌یِ پاکسازی و بازسازی نیروی انسانی. نگارنده از کسانی بود که بیشترین آسیب‌ها را از این رویدادِ به‌گونه‌ای خانمان‌سوز دید. و این برپایه‌یِ دو(واقعیت)روی‌داد. نخست این‌که جایگاهِ کاری و پیروزی‌هایِ به‌دست آورده‌ام به‌اندازه‌ای بود که به‌سادگی زمینه‌سازِ بدخواهی و بُخلِ دیگران بشود. دیگر این‌که با کرنش و باج‌دِهی ناسازگار بودم. دربخشِ دویمِ شناسنامه، چکیده‌ای از این داستان را آورده‌ام. پیامدِ آسیبِ شوم و پرونده‌سازی‌هایِ در پِی‌اَش تا به‌امروزهم دست از سرم بر نداشته است. جوری که گویی هرآن‌چه تا آن‌زمان اندوخته‌ای را در دمی پای‌مال کنند. هرچند همزمان دستِ روزگار با شناختی که از آفریدگانِ خود دارد و به‌یاریِ دوستانی که آگاهی به‌توانایی‌هایِ نگارنده داشتند، پیشنهاد همکاری با تلویزیونِ آن‌روزگار را به من دادند. این‌گونه(قطارِ)کارِ فرهنگی باز نه‌ایستاد و تنها (خط) جابه‌جا کرد. و به‌ناچار با آغازی دوباره از[صفر]. برنامه‌یِ "زیرِ گنبدِ کبود"یکی از همین کارها بود که در ایستگاه‌های(بعدی)به‌نگارنده پیشنهاد شد و یک‌جورهایی دست دویم بود. داستانِ کار این‌گونه بود:

          مرضیه برومند که از نویسندگانِ این کار کودک و نوجوان و از دیگرسو دوست و هم‌شاگردیِ دیرینِ نگارنده، و آگاه به‌روزگارم نیز بود، از من خواست که کارگردانیِ آنرا بپذیرم و برایِ براه آوردنم گفت: اگر تو نپذیری کسی را در راهروهای سازمان پیدا می‌کنند و کار را بدو می‌سپارند. حتی برایِ نمونه از کسی‌هم نام برد. نمی‌خواست کار از دست برود. گفتنی است که سِریِ نخست آنرا دوست و همشاگردیِ دیگرمان بهرام شاه محمدلو کار کرده بود و در آن‌زمان با سازمان(مشکل) داشت و(البته)با(توافق)او و مرضیه برومند، کار به‌من پیشنهاد شد. همراهِ همان گروهی که با بهرام کار می‌کردند و خود داستانی را پیش آورد که برای شما نیز شاید شنیدنی باشد و پایین‌تر بدان نیز می‌پردازم، کار را به‌انجام رسانیدم.

ویرایش 1392  Edited at 2013